Jessica Kuitenbrouwer

Deze column verscheen op 26 juni 2020 in Het Parool

Het is druk bij de lommerd. Kopers en pand­gevers staan in afgetapete vakken te wachten tot ze zaken kunnen doen met de pandjesbaas aan de andere kant van het plexiglas. Een vrouw met een wit hondje loopt in en uit, eerst met een sigaret tussen haar wijs- en middelvinger, daarna omdat ze haar fiets aan een paal vast wil zetten. Het hondje springt vrolijk met haar mee, verheugd over de actie en beweging. De vrouw werkt hier niet, maar is duidelijk kind aan huis.

Deze column verscheen op 25 juni 2020 in Het Parool

“Geef ’ns terug die Milka.”

De manager van de Dirk en een van zijn vakkenvullers hebben een winkeldief ingehaald. Rustig wandelend verlaat hij de winkel met twee extra repen chocola in de binnenzak van zijn gerafelde jas.

Hij draait zich om. Hij is te oud en te moe om weg te rennen. Hij zegt niks, kijkt van de manager naar de vakkenvuller en terug.

Deze column verscheen op 24 juni 2020 in Het Parool

Rond half tien begint het. Oorverdovend, allesomvattend gedreun. Ik schrik er zo van dat mijn espresso over mijn witte blouse gaat. Een kamer verderop zit Ruuf aan de telefoon iemand te interviewen. Vragend en enigszins geërgerd kijkt hij naar mij, maar natuurlijk heb ik geen idee wie er aan het klussen is.

Deze column verscheen op 23 juni 2020 in Het Parool

Hij verveelt zich dood, klaagt de 91-jarige Peter van beneden. Al maanden heeft hij niemand gezien. Hij kan niet naar zijn enige broer in het verzorgingstehuis en ook zijn vrienden uit het café op de Nieuwmarkt moet hij missen, want op het terras kan hij niemand verstaan door het omgevingsgeluid, en aan de bar gaan zitten durft hij nog niet. Eenzaam begint hij te worden, vertelt hij Ruuf, die beneden de post is gaan halen.

Deze column verscheen op 22 juni 2020 in Het Parool

Een toerist in een trainingspak staat op zijn vrienden te wachten. Hij probeert zich een nonchalante houding aan te meten, maar dat wil niet echt lukken. Hij heeft zijn schouders opgetrokken, houdt zijn handen stijf in zijn broekzakken en draait nerveus halve cirkels op zijn witte sportschoenen. Af en toe maant hij zichzelf tot ontspanning en glimlacht hij naar een voorbijganger. Stond hij tegen een lantaarnpaal geleund, of was hij gewoon voor de deur van de coffeeshop blijven hangen, dan was hij niemand opgevallen. Nu staat hij onlogisch lang stil op de stoep, in de weg voor andere voetgangers en precies in het zicht van het terras aan de andere kant van de straat.

Deze column verscheen op 19 juni 2020 in Het Parool

Zodra we het hofje op lopen worden we omsingeld door een bende keffende chihuahua’s. Hondje 1 duikt tussen mijn benen. Hondje 2 laat haar tanden zien, maar durft de miniatuurbeesten ook niet aan te vallen. Haar ogen schieten heen en weer van keffertje naar keffertje.

Deze column verscheen op 18 juni 2020 in Het Parool

Op de sluis zitten vier mannen in voetbalshirts. Donkerrode en zwarte strepen strijken verticaal over hun bovenlichamen. Ze drinken uit blikjes. Het is één uur ’s middags, het café is nog niet open. Meer mannen voegen zich bij hen. Sommigen dragen hun voetbalshirts al op de fiets, anderen trekken ze ter plekke aan. Langzaam vormt zich een groep. Argwanend kijken buurtbewoners toe. Dat er sprake is van een samenscholing mag duidelijk zijn, maar waarom deze mannen zich hier verzamelen is nog een raadsel.

Deze column verscheen op 17 juni 2020 in Het Parool

“Suppen, heet dat.”

Katie beantwoordt mijn vraag voor ik hem kan stellen. We zitten aan het water en zien in de verte een sliert mensen op surfplanken aankomen. Met een peddel duwen ze zichzelf voort. Links, rechts, links, rechts.